Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

"Άκου με"
"Το μυαλό σου είναι κάπως έτσι"
Άρπαξε το μολύβι από το χέρι μου και στο χαρτί μπροστά του ζωγράφισε ένα οριζόντιο ωοειδές περίγραμμα. Με δύο κάθετες γραμμές το χώρισε σε τρία μέρη και άρχισε να γράφει με κεφαλαία ακατανόητα γράμματα στο πρώτο από αριστερά. Καθώς έγραφε, αφηρημένα αφηγούταν πως αυτό το ξαπλωμένο αυγό ήταν ο εγκέφαλος μου και το πρώτο κομμάτι αντιπροσώπευε τις κοινωνικές μου σχέσεις ή κάτι παρόμοιο και το δεύτερο το ένστικτο τς επιβίωσης ή το αντίστροφο, αφήνοντας ,φυσιολογικά, το δεξί υποτιθέμενο ημισφαίριο κενό, κρίνοντας ότι είμαι δεξιόχειρας. Απλώς κοίταζα το χέρι του, πως , με πρώτη ματιά, σίγουρα έβρισκε τον δρόμο του για την περίτεχνη αυτή εικονογράφηση του εγκεφαλικού κόσμου των "απλών" ανθρώπων. Οι κινήσεις του ήταν αρκετά γρήγορες μόνο για να μην αφήσουν περιθώριο στο μυαλό του να τις αμφισβητήσει και να τις μπασταρδέψει με αβεβαιότητα.
"Και το δικό μου μυαλό..."
Διώχνοντας από την μέση τον κοινότοπο χάρτινο εγκέφαλο μου, άρπαξε ένα δεύτερο κομμάτι χαρτί και σχημάτισε ένα αντίστοιχο ωοειδές σχήμα.
"Το δικό μου μυαλό, είναι κάπως έτσι.."
 Τώρα απλά σχημάτιζε σε όλη την έκταση του μεγαλειώδους εγκεφάλου του σκουληκοειδείς γραμμές, σαν κατσαρές τρίχες περιπλεγμένες έπειτα από ταραχώδη ύπνο, τις σκέψεις του όπως είπε.
Με κοίταξε περιμένοντας μια αντίδραση. Ίσως μια αναστατωμένη από την πρωτάκουστη αυτή προσβολή προσπάθεια να τον μεταπείσω για το περιεχόμενο του εγκεφάλου μου. Ή απλά ένα απαθές βλέμμα πνευματικής ανικανότητας για οποιουδήποτε είδους αντίδρασης.
"Ναι;" τον προέτρεψα να συνεχίσει.
Δεν είπε τίποτα.
Μάλλον τα υπερκινητικά σκουλήκια που είχε για σκέψεις ξάφνου ατρόφησαν και σάπισαν μέσα στο περιφρουρημένο βασίλειο που είχε για μυαλό.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Ευτυχισμένο το 2012!
Cheers to a better year! :)
Εύχομαι σε όλους υγεία και ευτυχία.


ειρήνη κ.