Κυριακή 29 Μαΐου 2011

cloudbusting

Τέλος.

Τέλος;


Θέλω να πάω στον Άρειο Πάγο (ναι, τον μεγάλο βράχο), εκεί που κάποτε είχα καταλάβει για λίγα δευτερόλεπτα τι σήμαινα. Και να κάτσω μέχρι να μην μπορώ να υπολογίσω τι ώρα πήγε.
Θέλω να πάω σε ένα όμορφο πάρκο. Να ξαπλώσω στο γρασίδι και να κοιμηθώ με αυτόν που αγαπώ δίπλα μου.
Θέλω την επόμενη φορά που πάω σε παράσταση χορού ή συναυλία να αφήσω τον εαυτό μου να κλάψει στο χειροκρότημα.
Θέλω να μην κοιμηθώ για τρεις μέρες, γιατί θα έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.
Θέλω να κοιτάξω επιτέλους την Λ. στα μάτια και να κλάψω όσο φοβόμουν να κλάψω μόνη μου.
Θέλω κάθε φορά που το σκέφτομαι, να λέω στον Ν. πόσο τον λατρεύω.
Θέλω να κάθομαι μπροστά από την Ακρόπολη και να ζωγραφίζω τους τουρίστες όλη μέρα.


Τίποτα.
Μόλις ρύθμισα το ξυπνητήρι μου στις 7 και 45 αύριο πρωί. Θα σηκωθώ, θα πιω το βάρος του σώματός μου σε καφέ και θα χαθώ στη μίζερη ζωή μου. Γιατί, όσο και να προσπαθώ να μην το σκέφτομαι για να αποφεύγω τις σκέψεις αυτοκτονίας, είναι πάντα εκεί. Γιατί δεν φεύγει με ένα χαμόγελο μαζί με την καλημέρα. Γιατί δεν φεύγει.
Ο στόχος, και το κατόρθωμα της εβδομάδας εάν και εφόσον το καταφέρω, θα είναι να διαβάσω αύριο κανα δεκάωρο χημεία κατεύθυνσης και να πάω να γράψω κάτι χειρότερο από 17 γιατί θα με πιάσει κρίση πανικού και το μυαλό μου θα παραλύσει.Πόσο λυπηρό είναι αυτό;


Έως ότου μία ημέρα, θα μάθω ότι ένας φίλος μου έχει όγκο στον εγκέφαλο και έχει 20% πιθανότητες να ζήσει.
20% ζωή.
80% πόνος.

Τίποτα δεν έχει σημασία. Τίποτα.
Εκτός από το χαμόγελό του όταν ήμουν η μόνη που τον έψαχνε για να τον ρωτήσει αν ήταν καλά και αν ήθελε να το συζητήσουμε.
Το παιδί είναι 16 χρονών και μόλις έμαθε ότι η ζωή του αυτήν την στιγμή αξίζει 20% τύχη.
Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία.

Κι όμως, χημεία πρέπει να διαβάσω. Γιατί, νο χημεία, νο πανελλαδικές, νο πανεπιστήμιο, νο δουλεία, νο τίποτα.
Ωραία ε;

Ναι, εντάξει, υπερβάλλω. Όπως πάντα.
Γιατί στην πραγματικότητα όοολα είναι τόοοσο εύκολα, και η ζωή είναι τόοοσο ωραίιιια. Γιαυτό.


Η όλα ή τίποτα. Έτσι δεν είναι;

Και τι υποτίθεται ότι εγώ πρέπει να κάνω;
Θα πάω για ύπνο επειδή αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς και να κάνω όοολα αυτά που υποτίθεται πρέπει να κάνω. Όλα αυτά τα οποία περιμένουν οι άλλοι από εμένα να κάνω.



Αυτή η ζωή είναι ψεύτικη. Είμαστε κύτταρα. Όλα τα άλλα τα επινοούμε.
Καληνύχτα και καλή ζωή- όσο καλύτερη γίνεται τέλος πάντων.

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

μου είπε "θα σε προσέχω"

 Life starts now. And forever.
For every moment I dream of bliss. And for every hour of struggle.
Life starts now. 


Everything that we could ever be is the spark in the eyes. 


Everywhere is our home, and we belong to air.

This one minute is me. 
Now that I feel like everything is possible.



And even though the minute should be over, life always starts. Here.

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

we are eternal, all this pain is an illusion

Michael Casts out all of the Fallen Angels, Gustav Dore
                 "Fight over the clouds, over the earth, over sky.
                  Fight over life, over blood, over air and light.
                 Over love, over sun, over nothing.
                 Fight till they die. Over what? Over lies and greed."'