φοβάμαι ζω κάπως ψεύτικα, έχω πείσει το μυαλό μου να μην αποκλίνει για λίγο ακόμη, μέχρι να αποδράσει από αυτά τα λασπερά σύνορα, να ξέρω ότι πλέον είμαι μόνη μου και να μπορέσει να διαστρεβλωθεί περισσότερο απ ότι ποτέ συνήθιζε. μετά από κάθε συνεδρία με την συνονόματη ψυχολόγο νιώθω σαν απάτη και ξέρω ότι κάποιες φορές δεν μιλάω αυτά που σκέφτομαι και αρκούμε στο να συμφωνώ μαζί της ότι γιατρεύτηκα και είμαι 'ορθή'.
είμαι πλαγίως. πες τις λέξεις και θα χαθώ τόσο εύκολα. είναι το μόνο που ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου