ηλιακά ταξίδια όσα η χαρακωμένη μνήμη μου,
δεν σε θυμάμαι, δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα.
συλλέγω λάμπες στο γραφείο μου, κάποιες φορές φοβάμαι θανάσιμα το σκοτάδι,
και τις ανοιγοκλείνω. ένα δευτερόλεπτο σιγής και νύχτας, και πάλι ορατά σχήματα και χρωματικά παιχνίδια του αριστερού ματιού μου
ίσως ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό το σπίτι.
όλοι οι άλλοι όμως, όντως, τελικά φύγαν.
μου χάρισαν τα άδεια τους δωμάτια και τώρα υποτίθεται κοιμάμαι χωρίς ρούχα
και που κλείνω το παράθυρο, η κουρτίνα κοντά στην εγκοπή ακόμη χορεύει.
υπέφερα τόσα πολλά χωρίς εσένα, ενώ το μόνο που θα έκανε ποτέ τα δάκρυα ελαφρύτερα θα ήσουν εσύ.
είσαι χαμένη. είσαι χαμένη. είσαι χαμένη
ο,τι και να κάνεις
όπου και να τρέξεις
μου ανήκεις.
πάνω από το κεφάλι σου πάντα κρέμεται ο άτυχος αριθμός που δεν χωράει το χαρτί, και η άδεια θέση σε ένα σαπιοκάραβο που πλέει προς το κάπου. τι διαλέγεις?
ναι, ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου